ACI KARASI

 

hikâye senin bildiğin değil

o evde pek ışımadı sabah

sofrada kara tencere

sabiler küflü

beden un ufak

 

lekeliydi gün ortası

akşam vahim bir utanç kazası

gece ziyafet haşarata

 

gözlerin giz kuyusunda

görülmüşler cesedi

yas evi dehşet kümesi

 

söz bir defterde pusmuş

kadere bağıran adam

göç kapısında gardiyan

 

kimse olamazdı kimsenin kimsesi

ürkek kız çocuğuna yorgan altı perisi

avucunda sımsıkı kaçış hayali

 

onca bilinmez denklemde

savaş patladı birden

yıkıldı ruh sarayı

yandı arzu fidanı

 

bu acı karası gözler

o eski yalnızlıktan kaldı