MAVİ
Gökyüzüm bulanık mavi
Dilek susturan yılgın mercek
Gözü aç hep tenden dudağa
Boş sözlerin altından kayıyor dağ
Bir sıcak hava yeter oysa lavlarımdan taşmaya
Ölü hayallerden kirleniyor deniz
Çocukluğum üşüyor
Güneşe bakan yüzünün tebessümü eksik
Kahkaha artık iç içe geçmiş an ve düş
Yalnız uçuyor, çoğul düşüyor
Bu, çaresizliğin en işlek saffı
Bahara küs tarladan çiçek toplamak ne zor
Umudun daha kış gelmeden sarı
Bakışın yeşerttiği hazdan kaçak
Bir yılgınlık çağı başlatıyorum
Dünyamın alınlığı merhametle bakıyor
Irmağım, el uzatan milyonların annesi
Ben ezelden içimdeki göğün
Uyandırmaya kıyamadığın, hangi yarımlığın?