MAVİ
Şiir

MAVİ

 

Gökyüzüm bulanık mavi

Dilek susturan yılgın mercek

Gözü aç hep tenden dudağa

Boş sözlerin altından kayıyor dağ

Bir sıcak hava yeter oysa lavlarımdan taşmaya

Ölü hayallerden kirleniyor deniz

Çocukluğum üşüyor

 

Güneşe bakan yüzünün tebessümü eksik

Kahkaha artık iç içe geçmiş an ve düş

Yalnız uçuyor, çoğul düşüyor

Bu, çaresizliğin en işlek saffı

Bahara küs tarladan çiçek toplamak ne zor

Umudun daha kış gelmeden sarı

 

Bakışın yeşerttiği hazdan kaçak

Bir yılgınlık çağı başlatıyorum

Dünyamın alınlığı merhametle bakıyor

Irmağım, el uzatan milyonların annesi

Ben ezelden içimdeki göğün

 

Uyandırmaya kıyamadığın, hangi yarımlığın?