TEPE İLE TAKLAK
‘Bak’ dedim, ‘bak böyle gidersek ….’
zaten aklımızın bisikleti de bozuk,
hepten düşeriz, tepe ile taklak,
sonra da adımız çıkar, şaire filan!
En iyisi olmayan bisikletimize atlamak,
ve birbirimizin gönlüne tırmanmak!
Orada tepe olmak da taklak olmak da
hatta yardan uçmak da aşka sayılacak!
Bu iş tepeden inme olmuyor anlayacağın
tepesine çıkmakla da hiç olmuyor
aşk da bisiklet gibi sivil bir şey
pedal çevirir gibi yar aşkına, üç kere hola!
Ne demişti r.g.ö, Bakırköy’ün şair-i azamı
“Aşkımın şiddetinden koptu gönlün freni”
sen sen ol sımsıkı tut elini sevgilinin ama
yar aşkına yardan uçanı da unutma!