Bir film karesinden ‘replikle’ başlamak istiyorum:

Şurada yatanları görüyor musun? Eliyle karanlığı işaret ederek, eğer canlanacaklarını bilseler ve ‘bir an’ kadar kısacık zamanları olsa ne yaparlardı biliyor musun?

Çok düşünme! Ben söyleyeyim:

Senin, ‘şimdi’ yapsam mı-yapmasam mı dediğin şey için, mezarlarından kalkar, “sevişip” giderlerdi.